Placeholder image

Veiliger om via het raam de school binnen te gaan

12 mei 2020
Het lijkt zo'n vertrouwd beeld als maandagochtend de Leidse Lorentzschool weer open gaat: vaders en moeders die op de fiets, de bakfiets of in de auto hun kinderen komen brengen, nog gauw even de rugtas om de schouders hangen, een kus geven, even zwaaien. Maar toch is het in coronatijd allemaal net even anders. Bron: LeidschDagblad krant, 12 mei 2020

Om te beginnen is het een stuk rustiger dan anders: van de bijna negenhonderd leerlingen mag de helft eerste drie dagen van de week komen, de andere helft de andere twee. Op het plein is, op ruime afstand van de grote ingang, een dikke rode streep geschilderd waarachter de ouders 's middags op hun kinderen mogen wachten. Nu, in de ochtend, mogen ze meelopen naar de deur, maar dat weet niet iedereen. Veel ouders blijven bij de lijn staan en geven hun kind nog een laatste zetje in de rug: 'Vooruit, ga maar! Dààg!'

Directeur John van Bezouw staat bij de hoofdingang, verwelkomt zijn kinderen en maakt een praatje met een aantal ouders. 'Welkom op school', staat op een groot papier achter de ramen. Een kleuterjuf zet een kastje met sloffen buiten waar een briefje aan hangt. 'Welkom terug lieve kinderen, neem je sloffen mee naar binnen'.

Prinses

Op het plein zijn met pijlen looplijnen aangegeven, zodat ouders elkaar niet onverhoeds tegen het lijf lopen. En er zijn ook zoveel meer ingangen bij de Lorentzschool, die al verschillende entrees had voor de kleuters en de wat oudere kinderen. Bij de kleuterklassen - die 'oranje' heten, en 'blauw', en 'zilver' - dienen de manshoge schuiframen nu even als deur. Er staan tafeltjes voor, met flessen desinfecterende handgel. Als mama de handen van haar kleintje heeft gewassen, geeft de juf het meisje een hand om haar te helpen met het afstapje. ,,Kom maar prinses'', zegt ze.

De meeste kinderen lopen rustig naar binnen, maar er zijn er ook die het spannend vinden, zo'n rare eerste schooldag na bijna twee maanden. Een moeder moet haar dochter troosten, die heftig begint te snikken als ze vanaf de rode lijn alleen verder moet. Na een dikke knuffel gaat ze met betraande ogen toch naar binnen. Een vader is ook wat in de war. Als zijn dochter de schooldeur al door is, komt hij er opeens achter dat hij haar schooltas nog in zijn hand heeft. Dus loopt hij toch maar achter haar aan. Om even later weer wuivend achter de rode lijn plaats te nemen. ,,Hier ben ik veilig'', zegt hij.

Ruim voor de school om negen uur begint, parkeert op de Van Vollenhovenkade een busje van de gemeentelijke afdeling Handhaving. De boa's houden de school nauwlettend in de gaten. ,,Nou, zo komen we d'r wel'', zegt een vader die zijn dochtertje komt brengen, als hij het busje ziet. En dan, hoofdschuddend: ,,Het moet niet veel gekker worden. Kom Juul, we gaan naar de klas.'' De handhavers vertrekken pas als de kinderen binnen zijn.

Sommige ouders blijven nog even op het plein hangen om de berichten te bespreken die ze de afgelopen dagen van school hebben gekregen. Moeten ze hun kinderen nou om drie uur ophalen, of om kwart over drie? ,,Ik heb zoveel brieven gehad, ik weet het niet meer.''

Bron: LeidschDagblad krant, 12 mei 2020